رابطه علّی پیوند والدینی با خودناتوان سازی و اعتماد به خود با میانجی گری پدیده وانمودگرایی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر آزمایش مدل رابطه علّی پیوند والدینی با خودناتوان سازی و اعتماد به خود با میانجیگری پدیده وانمودگرایی بود. نمونه پژوهش 400 (239 دختر و 161 پسر) دانشجوی دوره های تحصیلات تکمیلی بودند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پیوند والدینی، مقیاس پدیده وانمودگرایی کلانس، خرده مقیاس خودناتوان سازی، از مقیاس فنون خودابرازی دفاعی و آزمون قیاس رمزگونه بودند. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل پیشنهادی پژوهش، به ترتیب، با استفاده از روش های تحلیل مسیر و بوت استرپ انجام گرفت. یافته های پژوهش حاضر نشان دادند که مراقبت زیاد مادرانه باعث افزایش اعتماد به خود و مراقبت کم و حفاظت افراطی پدرانه باعث وانمودگرایی در دانشجویان می شوند. همچنین، پژوهش حاضر نشان داد که پدیده ی وانمودگرایی پیشایند مثبت خودناتوان سازی است. سیرهای غیرمستقیم مراقبت پدرانه و حفاظت افراطی پدرانه با خودناتوان سازی، با میانجیگری پدیده وانمودگرایی، معنی دار بودند. یک مدل اصلاحی نیز برای داده ها آزمایش شد و برازنده تر از مدل اصلی بود.